تاثیر آب هیدروژنه بر ریکاوری عضلات

برای درک تاثیر آب هیدروژنه، ابتدا باید نقش هیدروژن مولکولی (H2) را بشناسیم. مولکول‌های هیدروژن فوق‌العاده کوچک هستند و می‌توانند به راحتی به تمام سلول‌های بدن، از جمله سلول‌های عضلانی، نفوذ کنند. این ویژگی منحصربه‌فرد، هیدروژن را به یک عامل درمانی بالقوه تبدیل می‌کند. مهم‌ترین مکانیسم‌های اثرگذاری هیدروژن مولکولی بر ریکاوری ورزشی عبارتند از:

کاهش استرس اکسیداتیو

تمرینات شدید، به خصوص تمرینات قدرتی و استقامتی، باعث تولید رادیکال‌های آزاد و ایجاد استرس اکسیداتیو در بدن می‌شوند. این استرس عامل اصلی آسیب‌های سلولی، خستگی زودرس و درد عضلانی پس از تمرین است. هیدروژن مولکولی به عنوان یک آنتی‌اکسیدان انتخابی عمل می‌کند. بر خلاف آنتی‌اکسیدان‌های دیگر که تمام رادیکال‌های آزاد را از بین می‌برند، هیدروژن فقط رادیکال‌های آزاد مضر را خنثی کرده و به رادیکال‌های آزادی که برای سیگنال‌دهی سلولی مفید هستند، کاری ندارد. این عمل هدفمند باعث کاهش التهاب و آسیب به سلول‌های عضلانی می‌شود.

کاهش التهاب عضلانی

آسیب‌های ریز عضلانی ناشی از تمرینات، یک پاسخ التهابی در بدن ایجاد می‌کنند که اگرچه برای رشد عضلات ضروری است، اما می‌تواند منجر به درد و تأخیر در ریکاوری شود. مطالعات نشان داده‌اند که مصرف آب هیدروژنه می‌تواند به کاهش نشانگرهای التهابی در بدن کمک کند، در نتیجه درد و تورم عضلانی پس از تمرینات شدید را به میزان چشمگیری کاهش می‌دهد و به ورزشکار اجازه می‌دهد زودتر به تمرین بازگردد.