زخم پای دیابتی (DFU)
شاک ویو تراپی می‌تواند در درمان زخم پای دیابتی به شما کمک کند. زخم پای دیابتی یکی از جدی‌ترین عوارض دیابت محسوب می‌شود. این عارضه با مشکلات و حتی مرگ و میر بالایی همراه است. زخم‌های پای دیابتی اغلب قبل از قطع پا یا اندام تحتانی رخ می‌دهند. بنابراین، تأثیر زیادی بر کیفیت زندگی بیماران و خانواده‌هایشان دارند. همچنین، این زخم‌ها بر سیستم‌های مراقبت بهداشتی ملی و اجتماعی نیز اثرگذار هستند.
مدیریت ضایعات پای دیابتی پیچیده است. این موضوع یک چالش بزرگ برای پزشکان، بیمارستان‌ها و ارائه‌دهندگان خدمات بهداشتی به شمار می‌رود. به همین دلیل، تلاش‌ها بیشتر بر پیشگیری متمرکز شده است. برای بهبود زخم، نیاز به مکانیسم‌های بازسازی طولانی‌مدت برای بافت آسیب‌دیده وجود دارد.
شرکت MTS فناوری جدید Spark Wave خود را معرفی کرده است. این روش درمانی، نوآورانه و بسیار مؤثر برای بهبود زخم پای دیابتی است.
فناوری MTS Spark Wave (شاک ویو تراپی زخم پای دیابتی) و مکانیسم اثر آن در مدیریت زخم
امواج جرقه‌ای، به‌ویژه امواج ضربه‌ای، بسیار مؤثر هستند. این امواج به‌صورت الکتروهیدرولیکی تولید می‌شوند. این فرآیند با استفاده از تخلیه جرقه در یک خاموش‌کننده آبی صورت می‌گیرد.
درمان با Spark Waves روشی غیرتهاجمی است. بیماران به‌خوبی آن را تحمل می‌کنند. این درمان به‌راحتی به‌صورت سرپایی قابل انجام است. انرژی موج جرقه مستقیماً بر روی زخم اعمال می‌شود. این انرژی می‌تواند مکانیسم‌های بهبودی را در هر مرحله از روند زخم فعال کند. این اتفاق حتی قبل و بعد از قطع عضو نیز ممکن است. تاکنون هیچ عارضه جانبی گزارش نشده است.
انرژی موج جرقه، روند درمان راکد را دوباره فعال می‌کند. این اتفاق در حالت‌های تحت حاد و مزمن رخ می‌دهد. سپس فرآیند درمان مؤثر در یک مرحله حاد آغاز می‌شود. امواج جرقه، آبشاری از مکانیسم‌های بازسازی بیوشیمیایی را فعال می‌کنند. این امواج واکنش‌های بیولوژیکی زیر را در سطح سلولی ایجاد می‌نمایند:
- تولید فاکتورهای رشد خود بدن (مانند VEGF، eNOS، PCNA و غیره).
- ارتقاء و ایجاد عروق خونی جدید (رگ‌زایی و واسکولوژنز) (شکل ۱).
- بهبود جریان خون (شکل ۲) و افزایش تکثیر سلولی (شکل ۳).
- مهاجرت سلول‌های بنیادی.
شواهد علمی MTS Spark Wave (شاک ویو تراپی زخم پای دیابتی)
مطالعات علمی متعددی، مکانیسم عمل MTS Spark Wave Technology را در مدیریت زخم بررسی کرده‌اند.
در مدل‌های مختلف حیوانی به‌وضوح ثابت شده است که امواج جرقه‌درمانی، یک ریزمحیط مولکولی مطلوب در بافت زخم ایجاد می‌کنند. این امر سیتوکین‌ها و کموکاین‌های پیش‌التهابی اولیه را سرکوب می‌نماید. در نتیجه، تولید فاکتورهای رشد و نئوواسکولاریزاسیون (تشکیل عروق جدید) افزایش می‌یابد.
علاوه بر این، مطالعات انسانی نیز از روش درمانی امواج جرقه‌ای حمایت می‌کنند. دلیل این حمایت، کارایی و تکرارپذیری آن است. در بسیاری از مطالعات بالینی، نتایج مثبتی مشاهده شده است. زخم‌های سخت‌ترمیم‌شونده و زخم‌های مزمن پس از درمان با امواج جرقه‌ای، بهبود قابل‌توجهی نشان دادند.
